Gün ağarınca elimizde kürek bahçe sulardık
Hiç istemeye istemeye yataktan uyanıp
Bazen kızar söverdik bazen ağlardık halimize
Çocuk hayallerimizi düşlerdik limon bahçesinde
Ne vakit geçerdi ne iş biterdi yediğimiz ah o fırçalar
Igneye iplik takıp limon çiçekleri dizerdik mis kokan
Birde ödev için türkçe kitabı alırdık bazen matematik
Ama ben hep resimler yapardım limonları çiçekleri
Okula gitmek kurtuluştu bize yoksa bitermi işler
Hayallerimiz büyüktü italya.Ispanya ya gitmek gibi
Filimler izlerdik kovboy filimleri macera çoğu zaman
Limon Bahçesi en iyi o bilir beni hele birde hayallerimi
Döne Bekçi
Kayıt Tarihi : 27.11.2023 03:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
12-13 yaşlarımızda ergenliğin başımızda pervane gibi döndüğü hayalperest ruhumuz vardı o geldi aklıma coğrafya dersinde italya çizme derdi öğretmenimiz ben o çizmeye basıp geçeceğim derdim hep oraya gitme hayalim vardı hala var ama çatalca ya gidemiyoz daha ora zor diyoruz ailede adım hayalciye çıkmıştı gerçi hâlâ öyle diyorlar
şiirinizi
beğeni ile okudum
köy halini yansıtmışınız
Köy Çocuğuyum
Ben köy çocuğuyum.
Babamın nasırlı elleriyle
Eşelediği topraktan biten,
Buğday tanesinin,
Unu ve alın teriyle yoğrulan,
Ekmekle, beslenip büyüdüm.
Ben köy çocuğuyum.
Anamın hırpalanmış elleriyle,
Dibekte dövülen,
Bulgur taneleriyle yapılmış,
Mis gibi aşla,
Karnımı doyurup, uyudum.
Ben köy çocuğuyum.
Filiz veren tohumlarla yeşerdim.
Ekinlerle serpilip, büyüdüm.
İlkbaharda meleşen oğlaklar,
Cıvıl, cıvıl öten kuş seslerine uyandım.
Ben doğanın sunduklarıyla,
Yetinmeği, ilke bildim.
Ben köy çocuğuyum.
Hayallerim; saban altındaki öküze,
Gökyüzündeki yağmura,
Tarladaki ekine kalmış.
Sevdamsa; hasadın bereketine,
İlmek, ilmek, düğüm, düğüm bağlanmış.
Antakya; 22.08.2007
TÜM YORUMLAR (2)