Limon Bahçelerinde Ölümün Rengi

Ne Akdeniz’in şirin bir balıkçı kasabasında yaşardık,

ne’de yaşadığımız yerlere yakın bir limon bahçesi vardı.

Güneş doğmadan gider, güneş batarken gelirdi.

Sokağın başında göründüğünde içimde volkanik depremler olur,

mahalleyi baştan başa egzotik bir limon kokusu kaplardı.

Afili delikanlıydı, briyantin yerine limon kullanırdı saçlarında,

ıslak ve parlak ve bir o kadar Clark Gable görünmek isterdi.

Koşar koşar üstüne atlardım, üstüm limon kokardı.

Giderdi bazen, uzun sürerdi dönmesi, rengim limon gibi olurdu.

Limonlu lolipop alırlardı özlediğimde onu,

Döndüğün de sarılır öperdim.

Bir gün o değil ben gittim uzaklara,

Döndüğüm de gökyüzü değil ama

limon kokuyordu şehrimin toprağı.

Rengim limon gibi olmuştu, solmuştum.

Afili delikanlıydı, briyantin yerine limon sürerdi saçlarına

ıslak ve parlak, bir o kadar Clark Gable görünmek isterdi.

O benim limon kokulu babamdı.