Limansız Şiiri - Sevva Öztapacı

Fırtına yakın, hava buz
Sanmıştılar bu deniz sonsuz
Kaptan aklını çoktan kaybetmiş
Limanı istiyordu, ama hiç yoktu umut.

Kayalar sert, dalgalar iri
Düşünüyordu hiç gitmediği evini
Hep sarılmak istediğini
Belki de karşılaşacağı sadece harabeydi

Fırtına başladı, liman yok ortada
Bir bakmışsın, gemiyi yok eden kumanda
Kaptan afallamış kalmış denizin ortasında
Ardından huzurla boğulmuş, biriken gözyaşlarında

Yazar sessiz, oturmuş odasında
Pek masumluk var ağlamasında
Düşünüyordu, n'apacaktı limanın yokluğunda
Belki de bulurdu onu, sonsuzlukta