Limanımıza Doğru Usul Usul

LİMANIMIZA DOĞRU USUL USUL

Geceleri atardık sevgi ağımızı denizlere
Rızkını aramaya çıkan balıkçılar gibi
Gecenin ve denizlerin en karanlığında hemde
Sen beni,bende seni tutmak isterdik
Yakamozlarda yansıyan resimlerimize bakarak…

En hırçın mavilerde bile
yılmadan ayrılmadan açılırdık mavilere
ekili özlemlerimizi büyütmek için miydi? deli dalgalarla
yoksa eritmek için miydi? doğacak güneşle
bilinmez….

Kimi zaman yüreğimizdeki kapalı zarf açılır
Dışarı şen kahkahalarımız saçılıverirdi
Sonu hıçkırıklarla biteninden…
Kimi zamanda
Sevgi sarmaşığı olup tırmanırdı yıldızlara doğru sessizce
Ateş böceği gibi ışıklarını seyrederdik
El ele,göz göze yürürdük sulara inmiş bu samanyolunda...

Ama,ama
Onunla beraber korku ve hüzünlerimizde ulaşırdı gökyüzüne
Sanki yarılan ekmeğin buğusu gibi
Kokusunu buram buram saçarak hem de
Sabahın ilk ışıklarında da
Bir çiy damlası gibi düşüverirdik yerlere…
Sonra yavaşça toplamaya başlardık ağlarımızı
Şafağın ilk kızıllığı yansırken sulara
Ve
Beklemek için başka koyu mavi bir geceyi
Omuzlanarak o geceki rızkımızı, limanımıza doğru usul usul yol alırdık.(Ş.Y)
—