Limanı Olmayan Gemi

Ne bir umut ne bir söz
Ne de bir yemin yada tövbe
Yetmiyor artık bildiklerim
Boyumu aştı bu gece kırdığım kalpler
Benden uzağa yelken açmış gönüller
Okyanusun orta yerinde
Yapayalnız bir ada olmuşum
Güneş batınca ay doğuyor
Yıldızlar parlıyor bana kızıyor falan
İçim ürperiyor bulut çökünce üstüme
Yağmur yağıyor
Sanki ağlıyor
Sevdiğim ağlıyor
İçim ürperiyor
İçim ürperiyor
Okyanus hırçınlaşıyor
Ağaçlar yapraklarını döküyor
Güneş doğuyor ama
Oda beni yakıyor
İçim yanıyor
Gemiler yaklaşıyor bazen
Bir ses çığlığım oluyor
Geçiyor benden ve gidiyor
Hani dursa ya bir kere
Ama nasıl dursun
Liman yok ki bende
Nasıl dursun
Deniz feneri hiç olmadı ki bende
Okyanus sürükler onu bensizliğe
Beklide kaderimdi bütün bunlar
Bunca yaşanmışlar
Yalnız olmalar sevgisiz olmalar
Yarsız kalmalar
Yada benim hatamdı bütün bunlar
Bir geminin limanı olamamam
Benim en büyük hatamdı

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 05\02\2012