Limandaki Yolcu Şiiri - Cihan Keleş

bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyeceğimi
biliyorum. ulaşılmaz oldun hep, dokunmak, hissetmek ve dolu dolu
yaşamak isterken seni, kocaman bir yalnızlıktı payımıza düşen.
payıma düşen herşeyi erteledim ama erteleyemediğim birşey vardı sana
benziyordu.su olsan, dokunduğumda bozulurdun. bozulmayan bir şeydin.
gidilecek bir yer olsan sonu olurdu sonu olmayan birşeydin sen
uykuda görülecek bir rüya olsan uyanırdım.beni rüyamdan
uyandırmayacak birşeydin sen.
seni gözlerinden üç ırmağın birleştiği yerden öpeyim desem aklına
ırmaklar gelir. düşün ki, bir dağdan aşağı iniyoruz ve dünyada iki
kişilik TÜRKÜ kalmış onu söylüyorz. öyle birşeysin sen.
seni düşündükçe yoruluyorum desem, dünyanın en büyük yalanı olur
yalanım yok.
bugunden yarına ne kalır bilmem ama sen kalırsın tıpkı yatağı
değişmeyen ırmak gibi.
bana hep kendimi hatırlatan bir şeysin sen. uzaksın yakınsın,
özlenensin ama bugun değil yarın gibi bir şeysin sen.
gecenin en karanlık yerinde, küçücük bir ışık bile olsan yinede
istiyorum seni. bugun her ölümle biraz ölürken seni düşündükçe hayata
dönüyorum yeniden.
gelincikler gibi bir mevsim değil, dört iklim, köşe bucak. kim ne
derse desin dönmeye niyetim yok. bir kentin ortasında tek başına
kalsam da çığlık çığlığa bağırarak söylerim seni sevdiğimi.birtek
benim sevgimle yaşasanda bu sevda seviyorum seni.sensiz dallarımı
yitirmiş bir ağaç gibi yapayalnız olurum. kalabalığın ortasında bile
fırtınalı bir denizin en sakin limanı gibi birşeysin sen. o
limandaki tek yolcuda ben
hep sevgimle...