Liman ve Gemi Şiiri - Erbil Pozam

Fırtınada denize açılan bir gemi gibi,
Sevgiliden ayrılan bir deli...
O limanda barınamaz besbelli...

Neler neler yaşanmıştı beraber,
Peki ya umutları,
İşte buydu içindeki keder.

Gemi limana muhtaç, liman gemiye,
Fakat çağırır mıydı liman gemiyi geriye,
Çağırsa bile,
Döner miydi kendini ateşe atan sevgiliye?

Çağırmadı...
Gemi kendine başka bir liman aradı.
Fakat yaklaştıkça her yeni limana,
Limanlar dönüştü sarp kayalıklara...

Hiç dinmeyecek fırtınadan
Sığınacak bir koy buldu,
Fakat duygu yükleyecek liman,
Ebediyen yoktu...