Liman Kafe Şiiri - Ali Topcuoğlu

Akşam serinliği
Ellerim üşümüş
Farkında bile değilim
Yüreğim kadar titremiyor
Son kez...
Yanyana yürüyoruz
Ayrılığa vuruldu yürekler
Çoktan öldürüldü
Canlandı sanki anılarda
Ara ki bulasın
Ayaklar ihanet ediyor
Yürekler dur desede
Liman kafe...
Dönüp baktım
Zaman...
İçine etmiş
Hayata yürümüşüz
Kabul etmesen de
Liman kafe
Aldı seni benden
Ayrıldı ellerimiz
Duygularımın vurulduğu an
Son...
O son bakış
Son dokunuş
Dudaklardaki son
Son öpüşün ıslaklığı
Merdivenleri çıkarken
Ayak seslerini dinledim
Dönüp baktın
Gözlerin gözlerimde
İnanmayacaksın
Keşkeleri bıraktın bende
Çok sonra olmasa da
Hemen anladım
Ahhh yüreğim ah
Ne vardı bu kadar çok sevecek
Bir daha olmayacak
Bir daha ellerini tutamayacağım
Gözlerinde kaybolamayacağım
Sevda adına geri gelecek diye
Yalan söyleyemeyeceğim
Yüreğimi inandıramayacağım
Kendimi yaşadım bugün
Küçük çocuk seslendi
Acıyan gözlerle baktı
Ekmek dedi
Uzattım almadı
Çocuk acıkmıştı
Acımıştı belkide bana
Kaldırımları beraber adımladık
Oturduk....
Ölesiye yalnızlık
Sardı gece karanlığı ikimizi
Artık biliyorum
Sen çocuk ben yalnızlık
Ben sensizliği yaşayacağım
Sen hayatın gerçeğini öğreneceksin
Bilinen gerçekler değişmez
Susmak veda etmektir