Liman Şiiri - Emrah Kılıç

Bu gönül nereye kadar sırılsıklam olacak yaz yağmurunda
Bu sefil gönül ne zaman bulacak sığınacak bir liman
Daha nereye kadar dayana bilir bu gemi bu fırtınaya
Gel gel de liman ol gönlüme
Gel de bağrına bas bu yaralı bedeni
Seni bilmem ama daha fazla dayanmaz bu gönül bu fırtınaya
Beni sersefil bırakıp gitme
Tut sana uzattığım ellerimi
Erteledim hep hayatımı
Bir gün geleceksin diye
Umutlar besledim
Geceleri gündüze, günleri aylara bağladım
Geleceğini biliyorum lakin geç kalmayasın
Sen geldiğinde o gemi sulara gömülmüş olmasın
Gel gel de can yeleğim ol hayatta
Boğulurum engin sularda yüzme bilmeden
Gözlerimin içine baka baka terk etme beni bu engin sularda