Liman Şiiri - Mehmet Macit

Korkunç bir fırtına, engin denizde,
Dalgalar kabarmış, hızla gelmekte.
Çaresiz bir gemi, sular içinde,
Umuda gidiyor, liman nerede?

Yolunu kaybetmiş, kara arıyor,
Dalgalar vurdukça, yana yatıyor.
Suları aldıkça, sanki batıyor,
Yaşamak istiyor, liman nerede?

Sıkıntıya düştüm, giden gemiden.
Hüzün doldu kalbe, acıdım birden.
Gözlerim dolarken, kader elinden,
Yüreğim acıyor, liman nerede?

Büyük umutlarla, vardık dünyaya.
O denize indi, bende karaya.
Çektikçe çileler, dizdik sıraya,
Yaralar kanıyor, liman nerede?

Farklı mekanlarda, geçti hayatlar,
Yaşamak uğruna, verdik savaşlar.
Kalacak geride, bizden anılar,
Ölüm kol geziyor, liman nerede?

Gemiye ne oldu, sonu görmedim.
Beni sorarsanız, aşkı bilmedim.
Ne bir liman buldum, limanda kendim,
Günlerim bitiyor, liman nerede.

Mehmet Macit 27. 02.2003
Poyrazköy’den esintiler…