Liman Şiiri - Bülent Öntaş

...
acılar biriktiriyoruz
zulmü yok etmek üzere
her köşe başında bir sızı, kan kusuyor kaldırım taşları
asla unutmuyoruz kar altında kışları
her titreme anında bir üşüme, donuyor al yanakta gözyaşları
öyle bir bahar tütüyor ki dağların yamaçlarında
umut ile gözlüyoruz turnaları, kırlangıçları...

fidanlar yetiştiriyoruz
toprağa can veren dal boylu, nazenin
her karışında bir emek, bir mücadele, dokundukça yeşeriyor dalları
asla vazgeçmiyoruz, bırakmıyoruz ardımızda düşleri
her yürüme anında bir düşünce, duruyor başımızda taçları
öyle bir ağır ilerliyor ki zaman sağların avuçlarında
gidenlerin şafağını özlüyoruz, dünden yarına...

engin bir sonsuzluktayız
yaşamın kıyısında oturur gibi ve dalgaların içinde
balıkçıların ağları denize gömülecek birazdan
uzakta hayde sesleri
fındık bahçesinden yükselecek şelek doldu nefesleri
kanat çırpacak
bizde burdayız diyen guguk kuşları
ve yaşamaya dair en güzel duygular bütünleşecek can cana...

artık yeter!
fırtınalar içindeyiz
ya deniz olma zamanıdır, ya okyanusta damla olmaktan vazgeçmenin...

limanda binlerce gözcü
gemiler geçiyor dalgalarla boğuşarak
asla pes etmiyoruz
o sevda, sevdalar, sevdalarımız
kavuşacak kıyıya
aşk ile türküler söyleyeceğiz, gürül gürül akacak marştan nehirler...

say ki apansız uyandık
bir gece vaktinde
ve demli çay istiyoruz canımız
bir bardak için
fokur fokur kaynayacak su
o dem
misafir olacak yüreğimizde...

dostluklar, arkadaşlıklar biriktiriyoruz
ustalaşacağız birlikte
ve gün bizim olacak, zifir gece de
ay ile konuşup
yıldızlarla sevişeceğiz apaçık
güneşi yorgan yapacağız ve yanacağız bir cümle...

Bülent Öntaş, 22.07.2025