Liman Şiiri - Mavi Gece 2

Yavaş yavaş yok oluyorum
Ruhum çok çetin bir savaş içerisinde
Bu savaşın galibi veya mağlubu yok
Kaybeden her türlü benim

Yavaş yavaş yok oluyorum
Bitmek bilmez bir acı misafir gönlümde
Ne gönderebiliyorum ne de alışabiliyorum
Ruhum sonsuzluğa gebe

Neyin acısı bu yüce benliğim
Bir sefilin geçmişe olan özlemimi?
Yoksa bir mecnunun leylasına olan aşkımı?
Bir garip martının uçsuz bucaksız maviye olan hasretini yaşıyorum ruhumda

Yavaş yavaş yok oluyorum
Tamamla beni ey sevgili
İzin ver ruhun yorgun bir kaptanın limanı olsun
O yorgun kaptan ben olayım
Ve sonsuz huzurunda tatlı ölümü bekleyeyim