dup duru bir limandı gönlüm,
bütün yelkenleri indirilmiş,
motorların sesi kesilmişti,
mutlu bir sessizlik hakimdi limanda
martıların mutlu kanat çırpmalarına
mutlu dudaklarda içilen çayın tadı kalıyordu,
sessiz bir sevda dalgasıydı saran insanları
yüreğimin limanında dı benim mutluluğum.
emindim sonsuza kadar olacagına
kanatların sonsuz sessizliğnin bitmeyecegine,
sessiz gülüşlerin yerini alduı feryadsız çığlıklar,
eminim evet acının sessiz sarmalında boğulduğuma
ve eminim artık yokluğun hayal degil gerçek olduğuna
ve eminim artık yanımda hiç olmayacağına.
Kayıt Tarihi : 6.7.2020 20:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atilla Durukan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/06/liman-137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!