Liman Şiiri - Özkan Büyükburçoğlu

Karanlık bir geceydi,
Yalnızlık sokaklarda sakince geziyordu,
Sığ bir liman arayan adam,
Yollara düşmüştü.

Ayaz yüzündeki sıcaklığı soğuturken,
Kuytu köşelerden süzülmüş,
Limanına gidiyordu..
Öyle heyecan öyle korku,
Sanki bir çocuğun heyulası gibi,
Tirtir titriyordu.
Az kalsın korkusu Aşkı yenecekti…

Caddelerde arabalar park etmişti,
Soğuktu aralık sonuydu,
Arabalarını sevenler camlarına battaniye koymuştu,
Bazılarında hiçbir şey yoktu..
Liman arayan adam kendini öyle zannetti.
Bir örtüsü bile yoktu.
Soğuktu aralık sonuydu.

Ayaz yüzündeki sıcaklığı soğuturken,
Göz kapakları soğuktan zevk alıyordu,
Nedendir bilemediği bir hüzün gözlerine iniverdi,
Gözyaşları yanağında donuyordu.
Soğuktu aralık sonuydu.
Dudaklarını ısırıyor
Öylece limana gidiyordu.

Sessiz bir sokağı geçerken,
Kaldırım ortasında bir selvi ağacı gördü.
Düşündü.
İrkildi birden.
Ölüm aklına geldi şiirleri sustu.
Soğuktu aralık sonuydu.
Hızlandı birden.
İşte dedi. Liman.

Liman…
Öğlece gösterdi kendini,
Öyle dingin,
Öğle sakin.
Öyle huzurlu.
Soğuktu aralık sonuydu.