Liman... Şiiri - Nevin Akbulut

Ben hep Senin kaçmak istediğinde sığınacağın bir Liman olacağım,
Bilmeyeceksin hiç sıkıntılarımı,
İçimden dışarı taşmak için sabırsızlanan Afetleri..
Bilmeyeceksin içimdeki feryatlarımı…

Sen hiç benim sığınacağım bir liman olamayacaksın…
Dahası Deniz’lerinde bile kaybolamayacağım…
Ama; Senin bir Damla’na değmek bile, o damla’nda yok olmak bile güzel..
Fazlasını istemek nankörlük olmaz mı?

Ben hep sakin ve uslu bir liman olacağım Sana,
Seni dinlendirmek için…
Huzurun nereden geldiğini bilemediğin zamanlarda,
Bir gün yokluğumda bulacaksın kendini karanlık kuytularda…

Sen hiç benim sığınacağım bir yer olamayacaksın…
Öyle bir yer yok, hiç de olmayacak!
Benim için Sen hiç olmayacaksın, Ben Senin için olacağım sadece..
Bir gün Sen de yok olduğunda bileceksin…

Ben nasıl istemiştim Sana sığınmayı, olmayan Birine,
Hiç yoktun sen, hep yoksundum Sana…
İçi kimyasal dolu yük gemisiydi üzerinde yüzdürdüklerin..
Zehirlerini akıttıklarında Deniz’ine; Ben yine Seni korumaya çalışırken bulacağım kendimi..

Sen gözlerimin kıyısında bir yuva yap kendine,
Her ağladığımda ıslansan… Deniz’siz kalmayız korkma…
O da tuzludur, Ben de..
Ne bu liman yalnız bırakır, ne de bu dalgalar Biz’i…

(Dört-Şubat-İkiBinOnBir*09:20)