Çiçek deyince ya gül derdim ya papatya,
Gül ise kırmızı, yoksa illa kır papatyası
Sonra bir gün sen çıktın karşıma
Odamda mis gibi lilyum havası
Sen beni öyle alıştırdın ki onlara
Hani anlatırdım ya sana
Çiçeklerimi gören herkes kıskanırdı
Yenisi gelmeden solsa da atamazdım eskisini
Sen zaten onları hiç soldurmazdın
Heryerde mis gibi lilyum havası
Hatta bir gün ben otuz mumlu pastamı üflerken,
Sen benden uzakta, okyanuslar ardında
Uyku saatlerimiz bile birbirini tutmazken
-ki biz birlikte uykuya dalar, birlikte uyanırdık-
O gün bile lilyumlardı en değerli hediyem
Sen beni öyle alıştırmıştın ki onlara
Derken bir gün gelmedi artık arkadaş olduğum çiçekçi
Ertesi gün de kapımı çalan olmadı
Anladım ki bu işte bir terslik vardı,
Çünkü lilyumlar sen hayatta olduğun sürece kokardı
(12 OCAK 2007/ 00:08 ISTANBUL)
Zeynep Ebru EremKayıt Tarihi : 18.1.2007 10:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendisinden geriye sadece o güzel çiçek kokularını ve üzerine iliştirilmiş yüzlerce kartı kalan sevgiliye.
![Zeynep Ebru Erem](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/18/lilyum-kokan-gunler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!