Lili Marlen Çığlığı Şiiri - Dursun Özden 3

lili marlen çığlığı

çorak toprağın ruhu kor, o sinsi yitik çağ
kuru göğün bereketi o yağmur, durma yağ
sevdam nadasta, toplum hasta, canlar yasta

ah! seherde öptükçe ağlayan, o gönül kuşu sağ
yusuf’u kuyuya atan, o kentin yırtıcı kuşları üşüşür
kanat çırpar üstümüzdeki ağ-bu kavga yüce bir dağ

tüm askeri ve sivil darbelerden payımıza düşeni aldık
kandık, yandık, hep savrulduk ama yeniden toparlandık
seherde türkülerimiz kanadı, damda bir tutam ışık gördük
kör ışığı karanlığa sorduk-saldık-yavan ekmeği tuza bandık

bok böceğini bal arısı sandık, ilk seher kargalarına aldandık
eğer, kanlı-kokulu bu düzen böyle giderse, yandık ha yandık
gün tersine mi dönüyor? bazen, iyi görünen kötülere inandık
bak hele bak can-umut tükenmez-kardelen gibi başkaldırdık

anka olduk, yeniden canlandık ve gün doğdu, hepten uyandık
tam o an, zagrep radyosu’nda lili marlen şarkısı, birden sustu
haberci son sözünü kustu: ‘gözünüz aydın, faşizm öldü artık!’

dursun özden