Lîkâ Şiiri - Zeynep Beşen

Hastan değilim,
Lakin fena tutuldum sana ,
Nasıl ki bir ruh bir bedene tutulur ya ,
Işte öyle tutuldum sana .
Ki bir şikayetim yok ,
O ruh sende durdukça,
Çokta bekleme ,olmaz da hani ,
Ve enfesul afet iklimlerin bir yaşayanı oldum
Severek seni,
" Teşekkür ederim varlığına. "
Sevmek guzel!
Öyle guzel !
Böyle güzel ,konu daima sen olunca,
Nerde olsan belli edersin kendini,
Hangi çağda olsan tanırım seni .
Ben bir kurdum ,sense bir karaca .
Anlarmisin bilmem ,sana baktıkça bana neler olduğunu.
Içim de canavarlar
Sende masumiyetin her kanadı,
Sen öyle kendince gülünce işte,
Talan etmek istiyorum ruhunu .
Ey aşķ-i lîkâm
Lîkâ-yı aşkım
Severken aslıma eriyorum.
Aklımın için de binlerce oda açıyor
Her birin de seni ayrı seviyor bin türlü manaya sarıyorum. .
Istediğim gibi yaşıyorum hayati
Kı bu mutlu kılıyor beni .
Istegin gibi yaşamanı dilerim hayatını
Mutlucalı ol isterim daima .
Neyse ne işte ,bitmez bu sonsuzluk kavramı.
Kısacası aşk bu !
Uzuncasina ikimize biçilen ömürü toplasak yetmez ,eksik kalır yüzünde beliren mevzu.
Şairin de dediği gibi son satırlar da ,
Ilk satırlar da.
Kedine iyi bak
Bir daha hiç ana doğuramayacak seni nasılsa.