Lice yanarken Şiiri - Metin Şaşmaz

Asi bellemişti efendi baba
Ferman eyledi geriye tepmez
Yıkılmalı…
Dize gelmezlerin asi diyarı

Ve lice…

Vurdular…
Gözü kara, delice
Viraneye döndü bir anda lice
Nasiplendi bombanın şarapnelinden
Mabed, minare, ve dahi cami
ALLAH’ın evini bile yaktılar..
Sorsan müslümandır en âli iman

Feryat etsem boş beyhude
Avazım duyanmı var.
Şiir yazsam ardı gelmez
Derdimiz dile gelmiyor kardaş
Bir vahşetki mısraya sığmaz
Bilmezlikten değil başıma gelen…
Dost demekten kardeş demekten..

Çocuklar dersen..
Havar korosu minik yürelkler.
Kimi kendince korkusuz erkek.
Kimi şaşkın, mahsun, ürkek
Herkes ettiğini bulursa şayet.
Yarınıda vardır alçak dünyanın

Bir kara gündürki

Takvim utanır..
Anmak istemez kara cehennem..
Bomba desen paket paket
Yağmur gibi yağan roket
Gülle değil, mavzer değil.

Birde masum varki ocağı sönen.
Yarım yamalak.
Eli sakat ayağı sakat,
Oturacak minder yoksa
Ne güman ne takat
Bir döşeği kaldı
Birde geriye cılız eşeği
İsyan etti ağlamadı fakat.

Ey lice.
Baharı özleyen, diz çökmez yurdum.
Dert etme.
Varsın kanın aksın.
Varsın hoyrat eller bağrını yaksın.
Bağrında gül bahar yeşerecektir.
Alnında kavgayla gül gibi paksın

Vuruldu
Gencimiz çocuğumuz pirimiz
Boyun bükmedi yine birimiz
Ölenimiz ölmüş başlar sağolsun..
Dimdik ayaktadır dirimiz…
Soran olursa ahvalimizi….ı