Seni parıltı edinmişim denizlerime,
Dalgalarıma yosun kokusu edinmişim,
Ekmek, su, soluk edinmişim.
Göklerime mavilik,
Bulutlarıma beyazlık,
Ormanlarıma yeşillik,
Çamlarıma koku edinmişim,
Dünyaya gözlerimi açmışım nice bir yıllar önce
Seni görmüş,
Seni sevmişim.
Tanrı ayırmasın insanı sevdiğinden,
İnsanı gördüğünden ayırmasın Tanrı,
Bilirim ben sevdiğinden ayrılmanın ne olduğunu,
Gördüğünden ayrılmanın ne demek olduğunu ben bilirim.
Yastıkların nasıl taşa,
Baharlarıni yazların nasıl kışa,
İnişlerin yokuşa nasıl döndüğünü ben bilirim,
Onun içindir ki;
Yaşadığımı her zannedişte
Ölürüm.
Sen benim noksanımsın, sen benim eksiğimsin,
Baktığımı göremiyorsam; gözümsün,
Kulağımsın, dinlediğimi duyamıyorsam,
Aşımsın, ekmeğimsin, tuzumsun,
Karanlıklarımın ışığı, ışıklarımın rengisin,
Renklerimin tuzu-biberi
Ve duygularımın izzetisin.
Sen tadına bir türlü doyamadığım bir büyük sevdanın
Lezzetisin.
(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiitrler 'inden > 19-20/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 4.12.2004 17:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!