Ah ser-i tâcım, ruh-u revânım
Kabul buyur özlemimi, armağanımdır!
Her gece icâbetinle rü'yalarıma;
İftar-ı visâlin -düş kirasıdır! -
Kayıt Tarihi : 26.8.2024 13:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞ Kirası Eski bir Osmanlı Geleneneği olan DİŞ KİRASI'na atfen bahsedilen Anagram bir Kelimedir. hatırlamak isteyenler için.= Osmanlı Devleti’nde vükelâ ve devlet ricâlinin saray ve konaklarında her akşam iftar yemeği verilmesi yerleşmiş bir gelenekti. Bu iftarlarda misafirlere ve özellikle fakirlere yemekten sonra diş kirası adıyla para ve çeşitli hediyeler dağıtılırdı. Bu gelenek ile ev sahibi; "Misafirim oldunuz, benim sevap kazanmam için zahmet edip yol yürüdünüz, yemek yerken dişlerinizi yordunuz, bu da sizin dişinizin kirası olsun" diyerek misafilerine hediyeler ikram ederdi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!