Leyli-Mecnun Şiiri - Sevinc Arzulu

Elçatmaz eşq-sevgi,uca mehebbet,
Muğamın muğama qarışmağıymış.
Belke de,ezizim, esl seadet,
Leylinin Mecnuna qovuşmağıymış.

Deme Mecnunluqmuş ürekden sevmek,
Deme sevgi –keder möhnetmiş,gülüm.
Sevgili yarına qovuşmaq,yetmek,
Qadınçun en böyük töhmetmiş,gülüm.

Ben Leyli olmadım,ola bilmedim,
Sen de tez el çekdin divanelikden.
Mehebbet yolunda öle bilmedim,
Dedin ki ne çıxar pervanelikden.

Keçibdir Mecnun-Qeys,Keremler dövrü,
Bu sevgi-mehebbet nağıllaşıbdır.
Keçibdir şah dövrü,heremler dövrü,
İndiki Mecnunlar ağıllaşıbdır.

Müasir gözeller pul axtarırlar,
Sevgi yox,mal-dövlet,servet gezirler.
Bezen qırx yaşında dul axtarırlar,
Mehebbet evezi şöhret gezirler.