Leyli Göz Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

leyli göz

içimdeki kuyudan su çıkaracak gözlerin nerde
yoruldum yüreğimin cesedini bakraçlayan bakışlardan
gözlerimin dili çıktı cam da bakışlarına sulanmaktan
leyli göz
silinti bir gülüşçesin vücudu şehrime ama
sokağına eyleme vurmama yetersin
gözlerinden ateş yağdı yüreğime yahu
hesabı gözlerine yazıyorum kardayım bu akşam
bakış alacağım çoğalsın diye alamut da
efkârsız rakı ısmarlıyorum
karda benim efkar da bu dem
serserilikle ödüllerim kendimi
alır başımı sorumluluklarımdan giderim
bir çiçek alır hiç tanımadığıma selam gibi veririm
ve şarap alır sokak şarapçılarına katılırım kabataş ta
ateş yakarız öykülerimizi ısıtmaya
kulağım sesinle demde
o gözlerde hakkım var sakın unutma
ve öyle her olur olmaza ağlama
şakakların elma açar leblerin bende vay naçar
ah o şeve kaşların
gözüme baksın başka görmesin
sanki gözlerine sığmayacak bakışların
şiire boğsam yeryüzünü az kalır yanında
adamın güneş yerine gözlerini dileyesi geliyor
aşk-ı bakışlı gün gözlerini
en kıymetlimde saklamışım
el değmesin dil değmesin
belcesinden benden başkası öpmesin şeve
hüznü gözlerinin toprağında çiçeğe büyüten
öyle doğal şiirsin ki
yüzün binlerce dize eder inan olsun
senin dudakların da hüzün büyütür bilmem niye
gençsin bahar dalısın çiçek çağısın
erken bir deli poyraz vurmuş gibi yüreğine
öfkeni diri tut insan yüreğim
ve tepeden tırnağa gülüş ol haramilere inat
anlamsız dünyanın gülüş anlamısın inan
ve ağlatma o gevher kuyusu lal-i şewelerini