Ne asil bir hayvan şu Leylek.
Belki doğru değil ona hayvan demek.
Arıyor rızkını ülke,ülke,emek,emek.
Böyle bir varlığa hayvan demek.
Kış bahara,bahar yaza dönüyor.
Leylekler döne döne geliyor.
Akıl yoksulu,his yoksulu,bakıyor.
Bakıyor ama ibret almıyor.
Bunlarında ağızları var.Yer içerler.
İki eli,iki ayağı var.Yürüyüp giderler.
Et kemik yığını,işe yaramaz müsvetteler.
Hayvandan da aşağı olmuşlar.Bir bilseler.
Mevla yasaklamış Zulmü kendi nefsine.
O halde niye uğraşırsın tersi tersine?
Adam gibi adam ol.Taş koy taş üstüne.
Adın kalsın Süleyman gibi,layık ol Ceddine.
Kayıt Tarihi : 2.4.2011 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!