Leyleğin ömrü,
Lak lak ile geçmiş...
Öküzün ömrü de,
Belki;
Trene bakmakla geçmiş...
Lak lak her yerde bulunur,
Ya tren yok ise...
Ona buna bakmakla geçmiş!
Şu ömür de,
Geçecek bahane arıyor..
Bir de geçme bari.
Yaşayalım doyasıya,
Dokunmadan sabuna suya,
Eh! Kirli kirli de,
Yaşanmaz ki...
İnsanı da hırsı bitirir!
Üç kazanır, beş yitirir..
Geçen zaman,
Bilinmez ki ne götürür?
Ya da ne getirir...
Lak lak ile kafa bulduk,
Bakmak ile çok yorulduk!
Ömür ise çoktan bitmiş...
Beden iken, ruh olduk!
Kayıt Tarihi : 28.9.2006 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!