Leylek Şiiri - Metin Toprak

Ramak kala yoldan çıkmaya
İplemeden hiç mir’i, pir’i
Bir mum yaktım karanlığa
İlk oluştan bu yana
Yuvalanmış olan asırlarca
-yürekte - vicdanda-
Tüm çirkinlikleri yüze vurmaya.

Kim düşündü.?
Kösnül
Ve kösnük güdülerin semeresini
Ve sonrasını.

Kol geziyor ölüm, kan revan
Kimi namlu ucundan, kimi açlıktan
Güya sevgiden kimi, güya aşktan
Bakıldığında siluetlere
Çoğu güya "insani".

Vazgeçtim bilcümle imtiyazlardan
Böyle ise beşeri
Varsın bende toplansın
Cümlenin günahı, şerri.

Ki
İzansız, skolastik
Süregelecekse varoluşu bir bebeğin
Dilerim gerçekleşir masallar
Ki
Ya reddi ebeveyn
Ya reddi zade hakkı olur
Leyleğin.

*********
kutbo
Adana 23.04.2011