Leylek Şiiri - Bekir Yalçınkaya

Pusulasız, radarsız doğru yollardan geldin
Kuş uçmaz kervan geçmez, yaban ellerden geldin
Sen insanlara Fizan gelen yerlerden geldin,
Ne bir yönünü ne de yolunu şaştın Leylek

Cemre toprağa durdu, sana mühlet vermeye
Çalı çırpı dererek duvarını örmeye
Çoluk çocukta hasret vardı seni görmeye
Ya sen, hangi sebeble köyü dolaştın Leylek?

Döndün, eski direğe gene bir Yazlık kurdun
Duvarın yok, çatın yok, Ay’a, Güneş’e durdun
Amansız sıcaklarda, teleğini savurdun
Bir yeli estirmeye, ne çok uğraştın Leylek

Güz istemedik hiç biz, sizler gitmesin diye
Başka diyarda Yazlık bir ev tutmasın diye..
Hep lak lak muhabbetin sürsün, bitmesin diye
Eşinle kanat vura vura oynaştın Leylek

Sonra bir gün baktık ki, bomboş yuva ve direk
Siz yola düşmüşsünüz gidiyorsunuz tek tek
Gelmeyecektin madem.. gelecek Bahar’a dek
Hasret çektirmeye mi bizle kaynaştın Leylek?