Leyle-i Qadr'de Yakarış Şiiri - Kemal Er ...

İlâhi, Huzuru'ndayım..
Üzerimiz'e
İmsaqlarımız'ı İftâr'la Hitâme erdiren,

Şehr-u Ramazân ardından Fıtrat Bayramı'na bizi Da'wet eden bir Çağrı'nın Gölge'si düştü ..

"Sen Değerlisin ey Kulum"
böyle dediğin bir Gece'ye (Leyle-i Qadr) doğru evriliyor şu Asr-ı Sâni Dakikalar'ı..

"Sen" diyorsun, "bir Tek Sen bu Seslenişim'le Alaqa kuracak olsan,
İnsanlık yine yaratılmaya değerdi."
Bu Çağrı'na 'Belâ' diyen Zirwe İnsan'ı tanıyorum.
O Benim Peygamber'im..
Onu Müddessir kılan bir Âba'nın Sâhib'i..
Onun Rahmet Kanatlar'ı altında ısınmak,

Üşümüşlüğüm'ü gidermek istiyorum.

"Yarım Asır" Ömür verdin bana.
"Yarın'dan Sonra'sı" için benimle ilgili neleri Taqdir buyuracaksın,
ben bilmiyorum , Sen biliyorsun.' Sen, Afûw olan...
Sen affetmezsen ben nasıl Kemâle ererim.
Sen "Sözü'nde duramadın" dersen, hangi Kapı'yı bulurum beni koruyabilecek..

İşte ben, Dâll Kul'un...
Dağ'a indirdiğin, "onun taşıyamadığı Kitâb"ı Tahmil etmeye Namzet, senin yarattığın Ben...
Ben sürçersem Ben'den bana ne Fayda.
Ben sürçersem,
Sağım'ı, Solum'u, Yakınım'ı, Uzağım'ı Sen'den Dalâl-i Baîd'e düşürürsen
Şeytân Bayram eder.
Şeytanım'ı sevindirme yâ Rab.

Ben senin "Şerefli bir Gün"de, Cuma Gün'ü yarattığın Âdem'in milyarlarca Ewlâdı'ndan biri...

"Muhammed Ümmeti'nden olsun" diye bu Zaman'a sakladığın..
Gözleri'ni Dewr-i Fetret'te açmış olan..

Gün'ün batmaya, es-Saat'in Mürsâ etmeye yaklaştığı Asrî Zaman içinde
Hüsrân dışı'nda kalan Müstesnâ İnsanlar'ın arasında eyle beni.
O Ortalama Mü'min Kalabalığı'ndan bir Nefer et..
Sırtım'daki Yük'ü kaldır,
Emrolunduğum gibi İstiqâmet etmeyi Nasip et.
Gecem'i de Gündüzüm'ü de Qadir et ya Râb!.
Âmîn.