Leylasız Mecnun

Misafirim, sıkar ev beni, n’idem?
Aşığınım güzel, sev beni, madem!
Sevmiyorsan, bari döv beni, gidem!
Aşksız olmaz, ıslatır teni didem!

Sevgisiz bir hayata yazık olur,
İyi bir aşk, insana azık olur,
Mevlâ’ya götürmeyen, kazık olur!
Cinsellik değildir aşk, ben-i Âdem!

Cezbeye tutuldum; Mecnunum, Leyla!
Gerçek aşka götür, verdiğin payla!
Yoksa vur beni, eldeki ok yayla!
Artık değmez, arkamdan tutma matem!

Sen bana neden Leyla olmuyorsun?
İçimdeki boşluğa dolmuyorsun?
Ve benim aşkımdan hiç solmuyorsun?
Kapına da basmayacağım kadem!

Bilin ki, Leyla’sız Mecnun’um artık!
Divaneyim, üstü başı hep yırtık!
Yaratan Allah, ben ise yaratık,
Gözyaşlarımla ıslandı seccadem!