Leylama... Şiiri - Musa Ataç

Ateşler yanar durur sönmeyen ocaklar gibi,
Yangısı çöllere vurur mecnunu yakar gibi,
Özlemi,Gözlere vurur dökülür çağlayan gibi
Leylam,leylam diye inler aksi-sedası vahalarda sanki..

Sormayın mecnunun derdini,sis çöker yüreğine
Bir damla su olmasa da kanmış sevdasına gönül
Sevdası taze goncadır sinesinde,ruhu vuslata yaslı,
Çareye pranga vurulmuş,kavuşmaz nafile eller...

Çilelerle yoğrulmuş taaa ezelden,
Düsturu sevdasıdır doğmayan güneşlerden.
Koralevlerde yanmaktadır her doğuşunda yeniden,
Aşkları,sevdaları öğreniyor anlamsız hecelerden...