Leylam Şiiri - Mehmet Ali Emektar

Sevdayı Aşkımın ilk Adımı:

Tâ ezelden meylim sana bağladım,
Düştüm bir acayıp hallere Leylam.
Ferağı aşkına döndüm ağladım,
Göz yaşımı kattın sellere Leylam.

Akmaz iken coşkun ettin selimi,
Layık gördün mihnet ile zulümü,
Bülbül nasıl arzederse gülünü,
Ben seni benzettim güllere Leylam.

Engin iken sarpa vurdun yolumu,
Aşkınla okuyup yazdım ilimi,
Hiç kimseye arzetmedim halimi,
İstemem düşesin dillere Leylam.

Arzuhalim yâre böyle yazar mı?
Merhem çalsan yaralarım azar mı?
Aşık maşuğundan ayrı gezer mi?
Savurdun külümü yellere Leylam.

Mecnun gibi yüce dağlar aşırdın,
Bir çare bulunmaz derde düşürdün,
Her günümü ızdırapla geçirdin,
Sevdan ile düştüm yollara Leylam.

Arzum alıp bir murada ermedim.
Hasret kaldım mah yüzünü görmedim,
Bahçende tomurcuk gülü dermedim,
Sakın el konmasın dallara Leylam.

Dikkat eyle uygunmudur sözlerim,
Ben sevgini can evimde gizlerim,
Ölenece yâr yolunu gözlerim,
Sevgini gizledim yıllara Leylam.

Dil ile vasfına nihayet yoktur,
Mahitap gamzeler sinemde oktur,
Tekbir tesir etmez yazılmış takdir,
Reva mı bu çile kullara Leylam?

EMEKTAR’ım âdan okur yazarım,
Gece gündüz hayalinle gezerim,
Bir saçı Leylam’da kaldı nazarım,
Benzersin petekte ballara Leylam.

04.09.1962
İLYASHACI KÖYÜ