Leylam Şiiri - Osman Çağlayan

Yine hüzün sardı garip başımı
Sen olmadan yüzüm gülmüyor Leylam.
Yalnızca yaptım çetin savaşımı,
Kimse kadir kıymet bilmiyor Leylam.

Senden uzaklarda kimsesiz, kimsiz,
Kaldım tek başıma, evlatsız evsiz,
Ağlarım ağlarım sedasız sessiz,
Kimse gözyaşımı silmiyor Leylam.

O güzel im günler elveda etti,
Seninle başladı, seninle bitti.
Talih yüz çevirdi, beni terk etti,
Artık gel desem de gelmiyor Leylam.

Kısmet kuşum birden dikene kondu,
Gönül lambasının ışığı soldu,
Geçti ömür mevsim hazana döndü,
Gidiyor umutlar kalmıyor Leylam.

Hasret defterine yazıldı kaydım,
Ayrılık günlerini bir bir saydım,
Topladım dertleri bir kaba koydum,
Fazla geldi kaba almıyor leylam.

Uzun yıllar hicran acısı çektim,
Bekledim, yoluna çimenler ektim,
Senin için bahçeme güller diktim,
Dört mevsim güllerin solmuyor Leylam.

Sonu gelsin bu ayrılığın yeter,
Belki bir gün umut ocağı tüter,
Çektiğimiz bunca çileler biter,
Pek çok dileğim var, olmuyor Leylam.

Bin gaile dolaşıyor başımda,
Tat kalmadı ekmeğimde aşımda,
Sevgim vardı toprağımda taşımda,
Kader esir aldı salmıyor Leyla’m.

Bir selamım benden sana hediye,
Garip hasta istediği sediye,
İçinde bir miktar çıkar yok diye,
Kimse selamımı almıyor Leyla’m.

24.06.2014