Leylalı Düşler Şiiri - Zülfikar Yapar Ka ...

Gözünün elası, karası oldum
Anlamadı bayan beni, bay beni.
Yoklukta varlığın sırrını buldum
Dünya göçse ırgatamaz fay beni.

Seninle ağlayan, üzülen başım
Gözünden dökülen, süzülen yaşım
Bazen şu yürekte ezilen düşüm
Dinle beni, anla beni, duy beni.

Dilinden düşmeyen bahane hani!
Peşinde pervane, divane câni
Beynini kemiren put hane yani
Secde eden kullar etti zay beni.

Sevdanın firesi, darasındayım
Vahdet ateşinin çırasındayım
Hasan Hüseyin’in yarasındayım
Dolu dövdü, sel götürdü hay beni.

Hasretle, arzunun ilanı kara
Aşığın dilinin gizemi para
Şeytanın yaptığı planı hâr’a
Gel bir aciz kul yerine koy beni.

Sevginin kederi, tasası morda
Musa’nın elinin asası zorda
Bakire Meryem’in İsa’sı darda
Eyüp oldum kurtlar etti pay beni.

Sevda çadırının direği sırık
Hamurun mayası, küreği kırık
Har da İbrahim’in yüreği buruk
Deryalara ulaştırmaz çay beni.

Kırk odalı aşkın, binası közdü
Cehennem narına yanası üzdü
Muhammed, Alinin senası sözdü
Eşiğinin kirasına say beni.

Serçenin gözünün darısı merak
Elmanın ikizi, yarısı firak
Yumurtanın akı, sarısı kurak
Yıldız oldum, kabul etmez ay beni.

Çeçte bal olduğum gözlerde diken
Dosta yol olduğum bilir her çeken
Sana kul olduğum aşikâr iken
Kul yerine koyulmazsam vay beni.

Özdeki naz çile, söz, eda çile
Dildeki şu selam şu veda bile
Sendeki çile aşk ve sevda ile
Oklava çal, yufka gibi yay beni.

Sevda yaylasının merası aciz
Sır okyanusunun Hira’sı ucuz
Taht kurduğun gönlün kirası taciz.
Yüreğimden yaralıyım oy beni.

Yollarına yağan taze kardayım
Gönlünde gururda ve vakardayım
Boynuna astığın Zülfikar’dayım
Sana yetiremez “Burak” tay beni.

24 OCAK 2005