Ellerim ceplerimde;
Adımlıyorum kıyıları,
Sensizliğinin koynunda
Ve seni soluyorum,
Leylakların kokusunda.
Hani demiştin ya,
“Beni hiç bırakma” diye!
Evet bırakmadım;
Ancak bırakıldım,
Nasıl da bir anda
Ve sen yoksun artık,
Leylakların coşkusunda.
Gözlerinde heyecan,
Benim için titreyen bir can
Ve yüreğimde depreşen heyelan
Yokluğunla durdu şimdi,
Leylakların korkusunda.
Yaralı bir Şahin misali
Şaşkınım şimdi
Ve sevda rüzgârıyla savrulup
Düşecek gibiyim;
Seninle el ele tutuştuğumuz
Leylakların kuytusunda.
Kayıt Tarihi : 23.2.2022 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
11 / 07 / 2020
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!