Leylak Kokulum Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Esmerim, zeytin gözlüm
Karanlığı uzaklara döktüm
Kolundan tutum
Güneşi getirdim
Yusufçuklara
Böceklere
Çiçeklere
Defne, ardıç, çam kokan dağlarda
Dudaklarından baharı öptüğüm gün
Hep seni düşündüm, seni anımsadım güzelim

Canım
Kanım
Gözümün nuru
Gecemin sabahı
Çınarlı yaylalarda
Topraklarda teni kokan
Zümrüt yeşili çimenlere
Ellerimle senin ismini yazdım
Her dokunduğum gülü, çiçeği, kelebeği sen sandım

Leylak kokulum
Mavi sümbülüm
Eğer seni bana sorarlarsa
Hiç durmam
Hep seni anlatırım
“Elleri kınalı
Bakışları hoş
Yanağı gül
Dili bal
Dudakları kiraz
Boyu ince uzun dal gibi
Hem çok nazlı hem de güzel
Sanki Karsın veya Muşun çil kekliği gibi ” derim

Kırma beni kırma
Ne olur
Düşlerimin yıldızı
Son bir kez daha
Tut şu ellerimi
Gökyüzüne tırmanayım
Erguvani dudaklarından sıcak bir buse alayım

Kaşları karam
Etme, eyleme
Verme beni verme
Ellere, sellere yellere
Öldürme beni öldürme, insaf eyle koyma beni yerlere

04.01.2013
İstanbul