Leylak Göçü Şiiri - Gülşah Başol

Bir zamanlar göğsümü gözlerdi acıktığında
Ve yürümek için tutması gerekti elimden...
Değişmişiz külahları, bilmiyorum ne zaman
Benim mümkünüm o şimdi
Onsuz imkansızım
Ve mecburiyetim ona...

Katlayıp göğsünde saklamadı beni
Kutlu bir haber gibi muştulanmadım ona
Beni çok sevdi, hala da sever,
Gözlerini bırakır, giderken üstümde
Ama gider...

Bana baktığında umutla dolmuyor artık yüreği
Hayır, beni kıvırcık saçlı bir oğlan kadar sevmedi
Sonunu merak etmediği bir şarkıydım en fazla
Şark'ta görevli...

Ne yavanmış tadı senin için
Benim bir türlü geçemediğim geçmişin
Ve ne doyumsuz gözünde
Henüz gitmediğin ülkelerin yaşamadığın şehirleri...
Öyle de olsun, itirazım yok da,
Beni yanına almazsın ki...

Neyim olabilir benim, iştahla beklediğin gelecekle,
Dev aynam kırıldı
Artık kocaman değilim gözünde...
Ömrüme bir ateş hattı açtın
Geçmişten anılar atıyorum içine
Sonraki gelişine kadar, onu canlı tutmalıyım...

Leylak göçünü anımsatıyor
Aşkla dokunmuş kilim
Rüzgarda uçuşan çiçeklere imreniyorum...
Desenlerini okşuyorum, örgülü saçların gibi
Diyor ki içim, bunu dokuyanın kesin kızı olmalı...
Boynunun etrafını kınalamış göğsümdeki üveyik,
Sana her an, bir kurban verebilirim...

Aşk kan sızdırdığında ondan ürkmek gerek
Soluklanmadan gözlerime su taşıyor,
Gözleri açık gitmiş Cumartesi anneleri,
Omuzlarında askılar, boncuklu yemenilerinde keder,
Benim ki de dert değil...

"Nasılsın demeyin" yazdırsaydık kolye ucuma
İyiyim diyemiyorum bu sıralar
Bir ağlama duvarıdır örülüyor önüme
Utanıyorum ağlattığım insanlardan,
Zayıflığımdan ve sana zaafımdan...

Dünyanın kalbi olsa, vermez miydi
Asırlardır etrafında meftun olmuş Ay'a?

İçini çekti şiir
Ve dedi ki "Dünya'dan çok sevdi annen seni..,
"