Leylak bakışlı kadın Şiiri - Fuat Eriçok

leylak bakışlı bir kadındı
gülüşünde yalnızlık vardı
ya da ben öyle zannettim

kader çoktan toplamış pullarını
bense gele atıyorum habire
sevinç tomur tomur nisan çocuklarının şakaklarında
ve hisar’ın tüm ara sokaklarında
gülümsüyor erguvan güzelliği giyinmiş leylak bakışlı kadın
ya da ben öyle zannettim

pembe mor utancıyla baharı müjdeliyor erguvanlar
lodosa kapılmış yaprakların perdelediği yüzüne uzanıyorum
oysa yıldız mesafesinde uzak
belki de zihnimdeki bir tuzak
ya da ben öyle zannettim

iskele kenarında masmavi serinliği boğaz’ın
bankta aşina yüzler
mezeler rakı ve yosun kokusu
esrik gözlerde kaybolmuş sevgililerin özlemi
kulaklarında bir zamanlar karşı kıyılarda yansıyan kahkahalar
tıkış tıkış otobüslerde imrenen bakışlar
ve sabırla hakkını bekleyen çarşının köpekleri
rakıdan değil mevsimden geliyor sarhoşluk
ya da ben öyle zannettim

başka bir şey de zannedebilirdim
ya da kalkıp evime gidebilirdim
veya onlarla sabaha kadar içebilirdim
denizi karanlık bir tanker biçiyordu
arkadaşlarım sürekli içiyordu
gözlerinin ardından leylak bakışlı kadınlar geçiyordu
ya da ben öyle zannettim
evet ben öyle zannettim

23 nisan 2012