Leylak Şiiri - Dilek Tanrıyakul

LEYLAK,

Bu senin rengin unutma,
Daha ayaklarıma inmedi karasular,
İçimde nasıl büyüyeceksin.
Ellerinde tuttuğun leylak,
Gözlerinde acı, beyninde tutsaklığa,
Dönüşmedikçe güzel.
Salt seni anımsamak için,
Ve yalnızca sevgine saygımdan,
Yüreğini getirdim aklıma,
Bu senin rengin unutma.

Sırılsıklam oldum sokaklarda,
Dudaklarında gülümsemen,
Bir anlık değilse güzel.
Yığılan onca kırgınlık da durma,
Nasıl koşuyor insan,
Sen de başla,
İşittin mi sana bağırıyorlar,
Çılgınca bu senin rengin unutma,
Damarlarında insan aktıkça güzel.

Yürüdükçe tahtaları gıcırdayan odanda,
Yüreğini getir aklına,
Tutkuyla acıyla sallanırsa düşün,
Cansız değilse güzel.
Güzel bu senin rengin unutma.
Nasıl duyarım bilir misin seni,
Nasıl büyüdüm,
Nasıl çektim saçlarını küçük çocukların,
Yirmi yedi yılda bende vurgun yedim,
MAVİLİK TE
Sonsuz olduğu için güzel