Leyladan Mevlaya Şiiri - Hamdi Güngör

Leyla nın aşkıyla yanmışım yanmış,
Nemrutun ateşinde İbrahim olmuş,
Allah ın rahmetiyle kurtulmuşum kurtulmuş,
Ukbada yankılanırken beş vakit tek mana,
Mana neyine semazenim dönmüşüm dönmüş,

Her dönüşte büyük tesbihi görmüş,
Yedi kat gök ve yer, cümle nebat ve hayvan, madde de atom,
Onun sonsuz yüceliğini dillendirirken,
Tesbih zincirinden kopan,
Varlıktan yokluk alemine düşerken,
İman zincirinde çelik halka olmuşum olmuş,

Halkada son nur kıyama durmuş nebi,
Faran dağlarında açmış sanki bir gül,
Bir yürek dağların çekemediği bir yük sırtlanmış,
O yüreğe gelen bir ferman,
Rabbeke fe kabir, onun lisanında allahuekber,
Gökten yere yerden kalbe ebedi ve ezeli ihtilal,
İşlendiğinde insan ruhuna,
Marsık ruhum Allah diye durulmuş,
İçimde kopan fırtınalar sükunet bulmuş,
Ben kendimi Halık ımda bulmuşum bulmuş.