Leyla'ya Serenad Şiiri - Sedat Demirkaya

hangi yıldı, biz neden kaçıyorduk
geceler boyu sokak sokak
peşimizde İstanbul'un bütün polisleri
çekilmiş neden perdeler,
caddeler neden sırılsıklamdı, ıslak
en iyisi saklanmak bir şişede bu gece
bir gölgede aniden kaybolmak istiyorum

başım çatlayacak gibi ağrıyor
şişenin aynasında yine bir 'sen' bir 'ben' görüyorum
dumanlar kaplamış gökyüzünü farkında değilsin
senin gözlerinde kayboluyor bütün sokaklarım
bir yamaç kopuyor içimden sana doğru
bir buz dağı yüreğim ufka sensiz akıyor
ah Leyla,
şimdi avuçlarında kırılgan çaresizliğim, eriyorum

bugün duymalısın sesimi, saatler on ikiyi vurmadan
bir durakta ya da istasyonda karşılaşmalı bakışlarımız
gelmezsen, gelemesen de bil ki
bütün ağaçları sarsan benim derinden
bütün pencerelerden akan ben / denizlerden
ve bütün kalpleri aydınlatan ışık sen