Leyla'ya Mektup II Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Ey sevgili! ey canan!
Leylam,
Nerelerdesin?
Kaç zaman oldu bilirmisin,uyku gitti gözlerimden.
Sevdan beni ne hale getirdi,biliyormusun?
Nar olup yanar oldum,har olup savruldum,
Kuş misali uçar oldum.
Yokluğundan yitirdim us'u.
Her gördüğümü; "Sen" sanar oldum.
Bu ruh, bedende değil artık Leyla,
Bu mecnun ruh,kanatlarını sana açtı.
Acaba sen benim bu hallerimden haberdarmısın?
Biliyormusun? Yada hissediyormusun?
Yoksa gönlünümü eğlendiriyorsun.
Evet Leylam,senden ayrı geçen zaman...
Ne de yavaş geçiyor.
Firakının tarifini,
Kalem yazamaz.
Yazsa'da hasretim azalmaz.
Aşkına ram olmuşum bir kere.
Benim gözümle,sende görülen güzellikleri,
Başka kimseler göremez Leyla..!
Her dem yokluğuna ağlar oldum,
Gözyaşlarım; Acı çeken ruhuma bir teselli oluyor ey sevgili...!
Sana kavuşabilmek mümkünmü acaba?
Sen bu Mecnunu sevebilirmisin Mecnun gibi...
Bir gün sana kavuşursam Leyla,
Ben susarım,sende susarsın,
Gözlerimiz konuşur,sessizliği yırtarak haykırır; Seviyorum der.
İşte Leyla..!
Ben sana aşık değilim sadece,
Müptelayım,
Tutkunum,
Vurgunum.

20.02.2015/Kahramanmraş