Leyla'ya Mektup Şiiri - Ömer Faruk Karadağ

Ah Leyla ben seninle değiştim evrildim ve evrildin bende
Hep yas türküleri okurdum artık hakikat sözcükleri söylerim
Bir şefkat şubesi açtın kalbime ve beni ulaştırdın habibime
Issız bir çölde yanlızlık uçurumunda boğulurken, artık azizim

Ah Leyla azizken daha zormuş, kalbime hücum ediyor kara şeritler
Azizliğin yolu ince, yolu keskin daha çok sirayet ediyor kirler
Azizim, bu aciz bir yanış değil göklere yükseliyor alevi, insanlığı katlederken zalimler
Zulümat kaplıyor her yanı, bebek çığlıkları, haykırışlar, bir kıyım, bir mezalim

Ah Leyla kalbim çok sancıyor kimseye anlatamıyorum hiç bir şeyi
Bu keşmekeş dünyaya haykırıyorum, bitsin artık bu anarşi
Gönül göğümde bir sayha yankılanıyor vicdanları sağır edici
Zemheri tufanı uyutmuş gönülleri silkeliyorum, nafile, neyleyim

Ah Leyla bin dört yüz sene önceki asrı saadeti arıyorum
Bu çağı fazlasıyla öfkeli,bitkin,meyus bir vaziyette yaşıyorum
Efendilerimi,dostlarımı,kalbimin nurlarını ve asıl yurdumu özlüyorum
Söylesene bir yeri güzelleştiren içindekiler değil mi onlarsız neyleyim

Ah Leyla ölüm, ölüm en çok da bu çağa yakışıyor
En şerefli ölüm en şerefsiz vuruşlardan yükleliyor
Masumların katledildiği bu zindan ölümü nasıl da cazip kılıyor
Ben azizim Leyla cep fenerimle karanlıklara kafa tutan çaresiz bir azizim