Leylâ Vü Mecnûn 201-300 Şiiri - Fuzuli

Âsîlerün olasen penâhı
Nevmîdlerün ümîd-gâhı

Sensen çü şefî‘-i her meâsî
Ne gam eğer olsa kimse âsî

Ger bende ola tamâm-ı tâat
İzhâr neden bulur şefâ‘at

Sensen bu serîr pâdişâhı
Bu mülkde olanun penâhı

Her asrda bir nebî zuhûrı
Her devrede bir resûl nûrı

Fıtrat yolını müzeyyen etdi
Yüz min şem‘ ile rûşen etdi

Tâ gelmeğe rûşen ola râhun
Budur reh ü resmi pâdişâhun

Hâb-ı adem içre şah-ı âlem
Görmişdi vücûdını mukaddem

Kim lem‘a-i nûrdan bir efser
Geymiş vermiş özine zîver

Bîdâr olanda ol yuhudan
Getmişdi karârı ârzûdan

Çün istedi ol menâma ta‘bîr
Senden ana müjde verdi takdîr

Dünyâya peyâm-ı feyz-i nûrun
Tenbîh-i saâdet-i zuhûrun

Halka verüp intizâr-ı makdem
Ol dem geldi ki geldi Âdem

Dünyâ talebünde oldı kâim
Devr ile seni dilerdi dâim

Bir bir yetüp özge enbiyâya
Mi‘râca çıhardı pâye pâye

Gezmezdi senünle sâye hem-râh
Gûyâ ki nihâl-i kaddün ey mâh

Bu âleme vermiş idi vâye
Ol âleme salmış idi sâye

Bu şeb-i mi‘râc şânıdur ve Tulû‘-i âfitâb-ı âsmânî dâstanıdur

Çün feyz-i vücûdun ile ey pâk
Reşk-i felek oldı arsa-i hâk

Dîdârunı görmeği melekler
Pâ-bûsuna yetmeği felekler

Çoh eyleyüp ıztırâb peydâ
Allâh’dan etdiler temennâ

Bir yahşı zaman şereflü sâat
Ref‘oldı duâlara icâbet

Cibrîl yetüp yetürdi fermân
K’ey serv-i riyâz-ı ilm ü irfân

Ey kadri bülend pâdişeh dur
Lutf et şem‘-i Kadr kadrin artur

Hurşîdüni arşa sâye kılgıl
Mi‘râcı bülend-pâye kılgıl

Ref‘ eyle hicâb-ı mâsivânı
Seyr eyle mekân-ı lâmekânı

Müştâk-ı cemâldür melekler
Muhtâc-ı visâldür felekler

Eyvân-ı sipihrde sitâre
Min min göz açupdur intizâra

Hoş ol ki minüp Burâka hoş-hâl
Buldun derecât-ı izz ü ikbâl

Bastun ayağun bu çâr-tâka
Çıhtun derecât-ı nüh-revâka

Na‘leynüne sürdi yüz meh-i nev
Hurşîd ruhünden aldı pertev

Gösterdi Utârid ihtirâmun
Hat verdi ki men senün gulâmun

Nahîdün edüp füzûn neşâtın
Bezm-i tarab eyledün bisâtın

İkbâlün olup karîn-i hurşîd
Öğretdi Mesîh’e resm-i tecrîd

Tîğunda bulup nizâm eyyâm
Ta‘lîm-i şecâat aldı Behrâm

Bircîs’e müsâid oldı ikbâl
Feyz-i kademünden oldı hoş-hâl

Keyvân şeb-i Kadrin eyledün rûz
Oldun ana şem‘-i meclis-efrûz

Râyet sâf-ı sâbitâta çekdün
Ol mezraa mihr tohmın ekdün

Kıldun felek atlasını rengîn
Ol mahfile verdün özge âyîn

Levh u kalemi müzeyyen etdün
Kürsî ile arşı rûşen etdün

Cibrîl’i koyup Burâk’ı saldun
Tevhîd yolında ferd kaldun

Ref‘ oldı sana hicâb-ı mâbeyn
Nüzhet-gehün oldı kâbe kavseyn

Getdün oraya ki getmek olmaz
Yetdün oraya ki yetmek olmaz

Bizden Hak’a arzlar yetürdün
Hak’dan bize müjdeler getürdün

Lutf etdi sana inâyet-i Hak
Tevfîk-ı nefâz-ı emr-i mutlak

Hem mahzen-i ma‘rifet kilîdi
Hem ni‘met-i merhamet ümîdi

Deryâda olup ganî güherden
Zevk ile dönende ol seferden

Germ idi henüz hâb-gâhun
Cünbişde gubâr-ı hâk-i râhun

İnsâf hemîn ola siyâhat
Beyle sefer ile istirâhat

Oldı sana munca feyz hâsıl
Bu vâkıadan zemâne gâfil

Gâfilleri eyledün haberdâr
Esrâr-ı nihânı etdün izhâr

Açdun der-i iltifât u in‘âm
Verdün gereğince her kime kâm

Çün şefkat-i âmun oldı maksûm
Lutf eyle meni hem etme mahrûm

Bî-çâre Fuzûlîyem ki zârem
Züll-i güneh ile hâk-sârem

Tedbîrde süstem ü sebük-rây
Sen bir meded etmesen mana vay

Ey meş‘ale-i tarîk-ı târîk
V’ey râh-nümâ-yı râh-ı bârîk

İhsânunı hâdî-i tarîk et
Bir feyz-i nazar mana refîk et

K’âlâyiş-i ihtilâfdan pâk
Pey-revligün eyleyem tarab-nâk

Gül-zâr-ı vücûdum ede sîr-âb
Bârân-ı rızâ-yı âl ü ashâb

Bu Kasîde Hazret-i Muhammed Aleyhisselâm Şânındadır

Yâ menba‘a’l-mekârim u yâ ma‘dine’l-vefâ
Yâ mecma‘a’l-mahâsin u yâ mazhara’l-atâ

Ente’llezî bui‘ste ileynâ mubeşşiran
V’ahtâreke’l-ilâhu ani’l-halki v’astafâ

Ente’llezî tafaddalahu’l-kurbu ve’l-kabûl
V’ente’llezî tefarradahü’l-izz ü ve’l-ulâ

Men irtecâ bi-lutfike mâhâbe v’entefa
Men iktedâ bi-şer‘ike mâdâa v’ehtedâ

Yâ avne men tefakkadehû inde şiddetin
Yâ kehfe men tehassene fi’d-darri v’eltecâ

Îsî ne-mîresed be to der kadr u menzilet
Ber çerh eger nihed zi ser-i iktidâr pâ

Mi‘râc yâftî to vü ber Tûr şod Kelîm
Fark ez to tâ Kelîm zi arzest tâ semâ

Âb-ı to bûd k’âteş-i Nemrûd-râ nişând
Rûzî ki kerde bûd der âteş Halîl câ

İkrâr-ı kâfirîst zi şer‘-i to inhirâf
Burhân-ı güm-rehîst be gayr-i to iktidâ

Tâ munkatı‘ ne-gerded ez âsîb-i ihtilâf
Şod beste ber to silsile-i silk-i enbiyâ

Bâ enbiyâst nisbet-i zât-ı to çun elif
Hem ibtidâ toî be hakîkat hem intihâ

Takdîr cuz rizâ-yı to kârî ne-mîkoned
Peyveste tâat-i to edâ mîkoned kazâ

Ey âftâb-ı zâtuna her zerre bir nebî
Min şer‘ ü dîn diyârına her zerreden ziyâ

Sen gâyet-i vücûdsen ü özgeler tufeyl
Sen pâdişâh-ı mülksen ü özgeler gedâ

Cârûb-i gerd-i reh-güzerün bâl-i Cebreîl
Tâk-ı revâk-ı dergehün eyvân-ı Kibriyâ

Dârü’ş-şifâ-yı haşrde bîmâr-ı ma‘siyet
Şehd-i şefâatünden umar şerbet-i şifâ

Ey çâr-yâr-ı kâmilün a‘yân-ı mülk-i dîn
Erbâb-ı sıdk u ma‘dilet ü re’fet ü hayâ

Devrün bu dört fasıl ile bir mu‘tedil zamân
Şer‘ün bu dört rükün ile bir mu‘teber binâ

Yâ Mustafâ Fuzûlî-i muhtâca rahm edüp
İzhâr-ı iltifât ile kıl hâcetin revâ

Bu arz-ı adem-i kudretdür ve Özr-i fakd-i kuvvetdür

Ârâyiş-i sohbet eyle sâkî
Ver bâde mürüvvet eyle sâkî

Bir câm ile kıl dimâğumı ter
Lutf eyle bir iltifât göster

Gam merhalesinde kalmışam ferd
Ne yâr u ne hem-nişîn ne hem-derd

Hem-cinslerüm tamâm getmiş
Söz mülkinden nizâm getmiş

Bir bezmde sen kalupsen ü men
Bu bezmi gel edelüm müzeyyen

Sen ver bâde men eyleyem nûş
Men nazm ohuyam sen ana dut gûş

Bir devrdeem ki nazm olup hâr
Eş‘âr bulup kesâd-ı bâzâr

Ol rütbede kadr-i nazmdur dûn
Kim küfr ohunur kelâm-ı mevzûn

Bir mülkdeem ki ger yudup kan
Mazmûn-i ibârete çeküp cân

Min rişteye turfe la‘l çeksem
Min ravzaya nâzenîn gül eksem

Kılmaz ana hîç kimse nezâre
Derler güle hâr ü la‘le hâre

Ancak demezem ki hâk-i Bağdâd
Alâyiş-i nazmdandır âzâd

Yohdur bir mülk bu zamanda
Kim nazm revâcı ola anda

Ne Hind ü ne Fürs ü Horâsân
Ne Rûm ü Acem ne Şâm ü Şirvân

Olsaydı birinde bir sühan-senc
Elbette ıyân olurdı ol genc

Gencîne-i nazm gizlü kalmaz
Sanman güneş olsa nûr salmaz

Kânı niçe kim nihan dutar daş
Eyler anı la‘l âleme fâş

Hâlâ meğer iktizâ-yı devrân
Oldur ki ola bu genc pinhân

Devrân ile men nakîz-seyrem
Devr ehlinden meğer ki gayrem

Devrân ister ki hâr ola nazm
Bî-izzet ü i‘tibâr ola nazm

Men muntazıram verem revâcın
Bîmâr ise eyleyem ilâcın

Ol nefy-i kemâl-i hikmet eyler
Lâzım bilürem hasâret eyler

Ta‘mîr-i harâba tâlibem men
İnşâallâh gâlibem men