Bir çiçek kokusunda yayıldı hasretin,
Geldi çarptı nemli yanaklarıma.
Hüzün ismini verdiğim, sislerde dolandım.
Var gücümle zorladım, bütün gücümü harcadım ki
Genişlesin senlikle sensizlik arasındaki keskin çizgi.
Senle olmak imkansız,
Mavilere kardeş akmış yanaklarından
Siyahlar yerleşmişken ruhuna
Aramızda sarılar varken
Uzağız kırmızılara
Yeşil kere yakın yeşil kere uzakken
Mor kadar narin, lacivert kadar gururluyken ruhun
Hep kızdım arabalara, yollara,
Otobüs şoförlerine, muavinlere,
Her kim götürüyorsa insanları bu şehirden
Ve her kim yardım ediyorsa onlara
Her kim çok daha yalnız bırakıyorsa beni
Bu güneş almayan şehirde
Bilemezdim bu kadar koyacağını acıların,
Yokluğun çiviler çakmış bedenine
Geliyor üzerime, sarılıyor sıkı sıkı
Belki gelir diye beklediğim her saat,
Her dakika, her saniye işkence ediyor bana
Geçmelerini ümit ettiğimden kızıp bana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!