Leyla'sız Mecnun Şiiri - Hüseyin Özcan

ey dumansız dağlarıma
duman olup çöken yar.
yaz günümde zemherim,
kış günümde baharım…..
ben de şaştım hangi mevsimi yaşarım…….
anladım ferhat ' ı seninle,
seninle anladım mecnun' u,
keremi de anladım……
bu nasıl bir sevdadır ki,
hiç bu kadar deli esmemişti başımda,
bu nasıl hasrettir ki bir dakika bir yıl..
bir mahpusun beklediği gibi,
gurbette sılaya hasret gibi,
bu nasıl bir beladır başımdaki…..
bitmek bilmez,
zaman durdu sanki,
geçmek bilmez bir günüm sensiz……
öksüz kaldım,kimsesiz,
duvar diplerinde yapayalnız,
sokak çocukları gibi sahipsiz.
yuvasını arayan kuşlar gibi,
kış kıyamette çaresiz.
mecnun oldum leyla 'sız
ferhat oldum seninle,
kerem oldum yandım sensiz…