Ateş! ...
Başlangıçsız...
Rengi Gri,
Ne soğutuyor içimi
Ne ısıtıyor
Mevsim/siz…
İki fare...
Konuştular kendi aralarında
Asıldılar küreklere,
Uçları sonsuz edebilmek için
Yetişemiyordu zayıflamış bedeni Menşure Hanıma,
Tüm bildiği alıştırma öyküleri de...
Gece…
Kısır sözleri,
Ağırlaşmış
Kendine döner.
Kapatır gözlerini
Görünmeyene…
Kabullenişsiz bir bekleyiş,
Sıradan kelimelerin şiddetinde
Hayat çağırdı bilincine…
Dünya sarhoş olmuş,
Savruluyor üç zamanda...
Şarkılar söylüyor
Lâ' nın matemine
İzliyorsun…
Elbisem merhamete sarınıp
Bilincim ateşe yükselirken
Yanarken acı hissedişimi…
Sonunu bile bile yaşar mı insan?
Ne varsa tüketilmeye dair
Yaşayacaksın ve umursamayacaksın
Gökyüzüne bakıp yıldızlara anlatacaksın
Görünmeyen yüzünü,
Arkasına gizlendiğin maskelerini...
Topla getir tüm bebeklerini,
Bendekilerle birleştiririz
Sonra izleriz, gizlice öpüşmelerini.
Sus ama, sessiz ol!
Bizimkiler görmesin
Gizli bahçemizi...
Boğa Boynuzlu Adalet...
Ey Mithra!
İlahi savaşçım...
Kendi küçük, yüreği büyük bilinç...
Resimler çizeceğim
Van Gogh'a, Dali' ye inat...
Sol kulağımın bir kısmını kesmeden,
Sürrealizmin göbeğine çarpmadan!
Kendimce, öylesine çizeceğim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!