Leyla Ölümsüz aşklara..

Sabaha karşı saat beş. Yine çok güzel bir rüyadan uyanmıştım. Mutluluktan tebessüm ettiren bir rüyadan. Beni uyandıran komşunun evinden gelen kapı gıcırtısı. Oturdum öyle duvara karşı bakınıyorum. Ne düşünüyorum, rüya da ne görmüştüm. Gözüm sehpanın üstündeki resme takıldı. Gece lambası açık ama tam kestiremiyorum. Lambaya uzandım. Resme tekrar baktığımda alnımdan yüzüme akan ter buz kesildi. Seni görmüştüm Leyla seni. Seninle galata kulesinde çekindiğimiz mutlu olduğumuz zamanlardan bir resim. Bir an dona kaldım. Kalbim öyle bir acıdı ki göz yaşlarıma komut verir gibi. Gözyaşlarım kalbime kadar bir yol tutarak akıyor. Evet Leyla sehpanın üzerindeki resim mutlu olduğumuz zamanlardan kalma bir resim ve resimde sen vardın. Rüyamı da hatırladım şimdi. O gün galata da hiç ayrılmayacağız diye birbirimize sarılmıştık. Yediğimiz dondurmayı elbisene sürmüştüm ve sen çok kızmıştın ama sonra gülüşmüştük. Sanırım tebessümüm bu yüzdendi. Neyse elimi yüzümü yıkadım. Bilirsin Leyla hazırlanmam çok geç sürer. Sen hatta kızardın bana. Ben kadınım bu kadar uzun sürede giyinmiyorum diye. Çiçekçi Selami abiden orkidelerimi aldım sen çok seversin. Taksi bulamadım o yüzden kırk dakika yürüdüm. Olsun sabahları birlikte yürürdük o aklıma geldi hiç yorulmadım. Ama beni en çok ne yoruyor biliyormusun Leyla adının yazılı olduğu mezarda ölüm tarihini okumam yoruyor. Üç senedir yoksun Leyla ve ben her perşembe saat yedi de mezarına en sevdiğin orkideleri bırakıp yine sensizliğe dönüyorum. Uzun uzun anlatırdım ama sen hastalığında da azarlardın beni tatlı sert yoruluyorum hemen diye. Neyse Leyla ben yine gelecek perşembe selami abiden orkidelerini alır saat yedi de gelirim. Gelmezsem bilki Leyla bu sefer yanındaki mezarlığa son kez orkideleri alıp gelmişimdir. Hoşçakal Leyla..