Leyla'nın Şiiri - İsmail Hayal

Bu günah ki bizim bu vebal bizim,
Filistin içimde dinmeyen sızım.
Ölümdür besbelli bu alınyazım,
Kundağı gül kokar gözü Leyla’nın.

Ne vicdanı varmış ne de izanı,
Kimseler düşünmez sanki mizanı.
Zulümle eşdeğer kahpe düzeni,
Yanağı gül kokar yüzü Leyla’nın.

Gonca gül misali cennet kokusu,
Bir ninni tadında masal dokusu.
Mazlumun gözyaşı vicdan öyküsü,
Yüreği gül kokar özü Leyla’nın.

Hesabı mahşerde masum canların,
Kesilsin kökleri kahpe çanların.
Vebali sorulsun akan kanların.
Dilleri gül kokar sözü Leyla’nın.

Ekmeğe kan damlar zehir aşında,
Bombalar dökülür çile başında.
Belki üç aylık dört beş yaşında,
Mintanı gül kokar bezi Leyla’nın.

Tüm dünya seyirde kurudu izan,
Yerle yeksan olur bu zalim düzen.
Hayali ötede bekliyor mizan,
Yarası gül kokar izi Leyla’nın.