Leyla Mövsümova Şiirleri - Şair Leyla Mö ...

Bu gecə göylə r sevgisini
bildirdi yerə ,
Hə zin nə ğmə li bir yağış sə siylə .
Gözünün yaşıyla yudu
torpağın saçını göylə r,
Eşq hə və siylə ...

Hasret! Seni tanımamak.
Hani çölün ortasında
Bir damla suya muhtaçsın ya,
Yanında hiç kalır hasretinin.
Denizde boğuluyorsun,
Bir nefese muhtacsın ya hani,

Sen istemedin,
Men de yolda el açmış dilençiye verib getdim onu.
Ovcunun içindekinin ağırlığı ayırdı
Özünün de harda olduğunu bilmediyi düşüncelerinden.
Dönmesem de gözlerinin arxamca zillendiyini hiss etdim.
Menim itirdiyimin üzüntüsünü,

Ağla.
Ağlamaqdan utanma
İçinde tutma.
Bir ömür üreyini incitmekdense
Ağla
Biraz yanağını göynetsin,

Bu dünyada seni cox seven biri var,
Adı GECE.
Qorxma qaranlığına dal,
orda özünle qarşılaşacaqsan,
Uzaqlarda taa derinlerde bir yerde.
Amma ordakı sen biraz başqadı.

Ölüm ve yaşam,
Bir narin çizgi,
Üstünde sen.
Ne gidecek gibisin
ne kalacak gibi.
Yaşamıyorsun,

Sevgiye ac könüller,
Sevgiye yad insanlara möhtac.
Dünya sevgisizlikden
Can verir.
Çünki bu dünyada
sevgiye layiq olanlar yox,

Dediler ölümden sonra heyat var.
Sen getdikden sonra,
Öldüm...
Yaşadım...
İnandım...

Bir gece göreceksen ki, yoxam
Seher oyanacaqsan ki, çoxam
Her gördüyün üz men olacam.
Her xoşbext cütlük men,
Her beşikdeki körpe men,
Dinlediyin her sevgi neğmesi,