gece yarısıydı aniden uyandım
birdenbire.
terlemiştim korkunç bir rüya görmüştüm
herhalde.
gözlerime inanamıyorum karşımdasın işte.
gözlerinde ki yaşlar niye,
yakışıyor mu sevgine.
hiç kıyabilir miyim sana,
yüzünde ki damlalara.
İçinde ki ateşi biliyorum taş çıkartır volkanlara.
kalbin ise nasıl çarpıyor hissettiriyor
kendini bana.
hadi canım gel otur yanıma,
al beni kollarına.
özlemle geçen günlerimizi bırakalım
bir kenara.
seninle olmak seni hissetmek istiyorum
var ya.
hayat seninle güzel di seninle güzel olacak
inan bana.
tut ellerimi al avuçlarının arasına,
sıcaklığını yay vücuduma.
seni hep sevdim ölene kadar seveceğim
biliyorsun ya.
bak kayboldun gözlerimin önünden
hayalin kaldı yine.
ama hâlâ sıcaklığın benimle,
kalbimin derinliğinde.
sana olan hasretim ise yayıldı
bütün bedenime.
tarihlere yazılacak aşkımız bitmeyen sevgiyle.
Leylâ ile Mecnun'u biz yaşattık bu devir de.
onlar gibi birbirimize hasret,
büyük sevgimizle.
Leylâ deli gibi aşıktı Mecnun'a
ben de sana.
ama sonumuz benzemeyecek
yıllar geçse de onlara.
Kayıt Tarihi : 21.5.2006 20:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her Sabah Her Akşam Düşlediğimsin
Her sabah her akşam düşlediğimsin,
Yüreğe derinden işlediğimsin,
Şiire vuslatın yüklediğimsin,
Hasretten ağlayan dizelerimde.
Böyle bir yangını gören olmamış,
Adresini bile bulan olmamış,
Kimide üstünde fazla durmamış,
Vuslattan tutuşan dizelerimde.
Sonbahar gelmeden bahçemde hazan,
Söyleme sorsalar kimdir bu yazan,
Acıyla kıvranıp yarinde kızan,
Sancıdan kıvranan dizelerimde.
Herkes bu dünyada başka dönüyor,
Kimi dünya işi kimi aşka dönüyor,
Anlasana şiirden zaman sönüyor,
Kahırdan sarsılan dizelerimde.
Bahara çıkamaz demişler bana,
Bir mucize gerekli demişler ona,
Kulağın duyduysa haberin ola,
Yas ile bağrışan dizelerimde.
Ümüt Güngör
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mutluluklar yolunuz ..Hüzünler acılar şiirlerde kalsın..Sevgiyle..
tutunacak bir dal bulamadım
mecnun leyla leyla diye haykırdı
hak ile sevdayı bulup sardım
artık şiir yazmıyorum yazmıyorum
insanlara küstüm anlamıyorum
bazı dostlara söz verdim hayatla savaşıyorum
gözlerimin altı cıkur cukur gördüm
acaba bukadar acıyı hak ettimmi anlamadım
günahlarımın kefaretini çekiyorum
hatalarımı telafi edebileckmiyim bilmiyorum
bazı gül yürekli dostlar tanıdım
yavaşca elveda diyordum
ölmek kolay olurdu benim için anlıyorum
ölmeyecgim acılara gögüz gerecegim
sözümde duracagım dostlara verdim gibi
amma küstüm insanlara aglamıyorum
bu saaten sonra aglamak yok diyordum
artık hayalde yok
sadece düşünüyorum nasıl buhale geldim
leyla mecnunu kör etmiş anlıyorum
çünkü bende kör olmuştum
insanların alay konusu oldum
hatasız insanlar hatasız kullarya
kendi düşen aglamzmış aglamıyorum
artık yüreğime sus mayı ögretiyorum
ezilsemda acı çeksemda kalkmalıydım
bu halimi hiç bir insan anlamadı anyamazdı
çünkü insanlık bitişin son noktasındaydı
leylam yok mecnun son buluyordu
gül yürekli dostlara yavaşca elveda deniyordu
gercek aşıkların sonu hep hüzran oluyordu
erkuvanın hayatıda acıyla doluydu
...süleyman erkuvan
gül yüreğin susmasın
allah emanet ol
TÜM YORUMLAR (5)